Sygnały zespołu nadreaktywnego pęcherza
O pojawieniu się dokuczliwości pęcherza nadreaktywnego świadczy:
1. częstomocz – wielokrotne (ponad 8 razy na dzień) oddawanie minimalnych liczby moczu, spowodowane nieprzyjemnym uczuciem 2. parcia, w rezultatacie nadmiernych skurczów pęcherza
3. parcie naglące – nagła, ogromna potrzebę wydania moczu, wychodząca z złych skurczów pęcherza
4. nieutrzymywanie moczu ze powodu na naciskania – mimowolny, nie składający się powstrzymać wypływ moczu, spowodowany parciami naglącymi
Objawy te mogą występować razem lub oddzielnie. Bo objawy podobne do tych, które mają mieszkanie w nadreaktywnym pęcherzu, dostarcza mnóstwo choroby, należy przede wszystkim usunąć inne schorzenia. A mogą toż być zainfekowania układu moczowego i sportowego, dolegliwości nerek, cukrzyca, jak i zespół jelita nadwrażliwego (na tę chorobę może sugerować parcie, częstomocz, nacisk w podbrzuszu, mające w nocy).
Leczenie nadreaktywnego pęcherza
Są trzy podstawowe formy kuracji: farmakoterapia, elektromodulacje, leczenie chirurgiczne.
1. Farmakoterapia polega przede wszystkim na stosowaniu preparatów, hamujących zbytnie spazmy pęcherza. Są toż środki antycholinergiczne i spazmolityczne, rozkurczające mięśnie gładkie. Mnóstwo z tych leków jest jednak obarczona działaniami niepożądanymi, stąd ciągle trwają analizowania, nowych, doskonalszych. W regulacji funkcji dolnych dróg moczowych ważną rolę wykonują także prostaglandyny, serotonina, dopamina i noradrenalina oraz tlenek azotu, stanowiący neuromediatorem, zaangażowanym w stan rozciągnięcia mięśni prostych dolnych dróg moczowych. Jeśli wykorzystywane doustnie i dopęcherzowo środki nie przynoszą poprawy, wykorzystywane są neurotoksyny, takie jak np. waniloidy czy toksyna botulinowa. Stosowane dopęcherzowo, znoszą te włókna nerwowe pęcherza, które odpowiadają za zbytnie spazmy pęcherza i uciski.
2. Jedną spośród technik operacji jest meuromodulacja (elektromodulacja, elektrostymulacja), czyli stymulacja nerwów za pomocą przeróżnego rodzaju elektrod, zewnętrznych i wprowadzanych, wzmacniających włókna nerwowe, winne za funkcjonowanie pęcherza i mięśni miednicy.
3. W niełatwej na leczenie nadreaktywności pęcherza zajmuje się także formy operacyjne, będące na celu odnerwienie pęcherza. Są toż jednak sposoby inwazyjne, zatem są ostatnią formą kuracji.
4. Coraz większym uznaniem, także pośród specjalistów, jak i pacjentów, zajmują się terapie behawioralne, polegające na nauczeniu się monitorowaniem i modyfikowaniem odruchów, związanych z utrzymaniem i wydalaniem moczu. Jedną z metod jest dobry trening pęcherza, w jakim oddawanie moczu jest w dobrze pewnych i z czasem przedłużanych odstępach czasu.
5. Innym typem kuracji behawioralnej jest biofeedback – skurcz pęcherza i związane z nim zmiany ciśnienia są zgłaszane przez hałas, jakiego podniesienie narasta wraz ze wzrostem ciśnienia.
6. Wreszcie, przy nadreaktywności pęcherza można, z powodzeniem, wykorzystywać kształtowania mięśni dna miednicy.
